نظم در کلاس و برنامه ریزی های کلاسی از نکاتی هستند که والدین به آن ها خیلی اهمیت می دهند؛ یکی از این برنامه ریزی ها آن است که برای هر کلاس در مهدکودک چند مربی باید درنظر گرفته شود؟
اما علت این سوال چیست؟
طرح این سوال از طرف والدین دو دلیل عمده دارد:
دلیل اول؛ والدین بسیار دغدغه ی این موضوع را دارند تا فرزندان خود را در بهترین شرایط آموزشی به مهدکودک بفرستند؛ آن ها انتظار دارند مهدکودک تنها محیطی نباشد که در آن بچه های کلاس دور هم جمع شوند و مشغول بازی کردن باشند. در حقیقت یک مهدکودک باید دارای اهداف مشخصی برای برنامه های آموزشی خود باشد.
دلیل دوم؛ والدین با استناد به دلیل اول خود ترجیح می دهند که کلاس را محیطی ببینند که در آن مربیان روی همه بچه ها نظارت می کنند؛ نظارتی که با آموزش همراه است. در حقیقت مربیان با دقت و تعهد سعی در شریک کردن تمام بچه ها در برنامه های آموزشی دارند. به این دلیل مسلماً حضور یک مربی در یک کلاس شاید آنچنان حرفه ای نباشد.
پس چگونه بفهمیم یک مهدکودک برای همه بچه ها به یک اندازه زمان و انرژی صرف می کند؟
در مطالعات اخیر در زمینه ی ارزیابی و تحلیل سیاست گذاری های آموزشی (با عنوان Educational Evaluation and Policy Analysis) بهترین تعداد کودک برای یک کلاس آموزشی در سطح پیش دبستانی (سنین ۳ تا ۵ سال) حداکثر ۱۵ نفر و حداقل ۷ نفر است. نسبت کودک-مربی برای یک کلاس ۱۴ یا ۱۵ نفره ۷ به ۱ و برای کودکان با سنین پایین تر تا ۲ مربی نیز در نظر گرفته می شود.
تحقیقات دیگری نشان می دهند که تعداد کلاس های کم جمعیت (یعنی زیر هفت نفر) می تواند اثرات مثبت بیشتری داشته باشند؛ اما نتایج مؤثر بودن آموزش های این نوع کلاس ها دارای ابهامات فراوانی هستند؛ به عبارت دیگر اگرچه مربیان می توانند در کلاس های با ظرفیت پایین تمرکز بیشتری بر تک تک کودکان داشته باشند؛ اما نمی توان با اطمینان زیادی گفت که آموزش های کلاسی برای تمام بچه ها مناسب و مؤثر است. این یعنی مربیان برای ارزیابی طرح درس ها و برنامه های آموزشی در کلاس های با ظرفیت پایین با مشکلات حرفه ای نیز مواجه هستند.
از طرفی بسیاری از کلاس های با جمعیت پایین چالش کمتری برای مربیان دارند. یعنی آن ها راحت تر می توانند کلاس را به اهداف آموزشی موردنظر خود نزدیک کنند. این خود نکته ی مهمی است.
با توجه به شرایط اقتصادی بسیاری از مهدکودک ها و فضاهای آموزشی مرتبط، خیلی از مهدکودک ها و مسئولین زیربط سعی می کنند میزان هزینه و برگشت سرمایه خود را متعادل و به هم نزدیک کنند؛ به همین خاطر برنامه ریزان آموزشی سعی می کنند کلاس ها را به حداکثر ظرفیت خود نزدیک کنند (یعنی همان ۱۴ یا ۱۵ نفر ) و این امری کاملاً طبیعی است.
و اما در مجموع...
باید به این نکته توجه کرد که بسیاری از مهدکودک ها با توجه به شرایط خود از جمله ظرفیت، اندازه و ابعاد کلاس های آموزشی، میزان منابع، ابزارها و اسباب بازی ها خود؛ برنامه های پذیرش کودک متفاوتی را درنظر می گیرند. خیلی از والدین از این مسئله گلایه دارند که فرزندانشان مورد بی توجهی مربیان در کلاس قرار می گیرند. این نکته در بعضی موارد طبیعی است؛ اما در حالت عادی مهدکودک ها باید در کلاس های با ظرفیت بالا، از کمک مربیان استفاده کنند. یعنی مربیانی که بتوانند خطاهای طبیعی مربی اصلی و اول را پوشش دهند یا در مواقعی که مربی اصلی نیازمند کمک بود به کلاس و برنامه های آن اضافه شوند.