پیش نیازهای ورود کودک به مهدکودک

معمولاً در سنین ۵ تا ۶ سالگی کودکان برای رفتن به مهدکودک آماده می شوند. عوامل مهمی باعث می شوند تا روان شناسان برای شروع دوره مهدکودک تصمیم بگیرند؛ به عنوان مثال دنبال کردن قواعد ساده یک بازی، توانایی گوش سپردن فعال به داستان و بازگویی خلاصه ای از آن، پرسیدن سوال از طریق زبان، شرکت در فعالیت های گروهی و بازی های همسالان، آشنایی با رنگ های اصلی مثل سبز، زرد و قرمز و آبی، توانایی شنوایی مطلوب و توانایی تفکیک صداها از همدیگر، توانایی مهارتی حرکتی مطلوب مثل توانایی پریدن و دویدن، توانایی شستن دست ها و ... از پیش نیازهای ورود کودک به مهدکودک است.
البته باید توجه داشت ممکن است کودکانی نیز باشند که توانایی شنیداری یا بینایی و یا هوشی متفاوتی از کودکان عادی داشته باشند که قطعاً برای آن ها برنامه های آموزشی متفاوتی درنظر گرفته شده است؛ به همین خاطر معمولاً سن ورود به مهدکودک برای کودکان با مهارت ها و توانایی های فوق بین سنین سه تا شش سال در نظر گرفته می شوند.

سوال مهم؛ برای چه کودکانی توصیه به تجربه فضای مهدکودک می شود؟

در این قسمت به این مسئله خواهیم پرداخت که برای کدام رفتارهای خاص کودکان، روانشناس ها و مربیان تربیتی با قطعیت بیشتری تجربه ی فضای جدیدی چون مهدکودک را توصیه می کنند؟

کودکانی که کمی پرخاشگر هستند:

وقتی صحبت از خشم در کودکان می شود بسیاری سعی می کنند آن را انکار کنند، اما خشم نه تنها یک هیجان مهم و حیاتی برای انسان است بلکه حتی مهم است که آن را به شیوه ی مناسبی بیان و مدیریت کرد. اما گاهی اوقات همه ما والدین از رفتارهای پرخاشگرانه کودکانمان به خصوص در بازه ی سنی پنج یا شش سال شکایت می کنیم. روانشناسان کودک تجربه مهدکودک را به چند دلیل برای این کودکان مفید می دانند: آشنایی کودکان با قواعد، اولین دلیل است؛ چراکه در مهدکودک ساعت هایی تنظیم شده است که در آن فرزندان ما کمتر دچار ابهام شوند و بنابراین استرس یا نگرانی کمتری را تجربه کنند. تجربه استرس یا نگرانی می تواند کودکان را خشمگین کند. مثلاً وقتی آن ها نمی دانند دقیقاً چه زمانی را باید پای کارتون تلویزیون بنشینند، معمولاً با پدر و مادر دعوا می کنند. برنامه ریزی رکن اساسی است که می تواند فرزندان ما را منظم تر کند. در عین حال آن ها با این نظم هیجان ها و فعالیت های خود را تنظیم می کنند؛ مقوله ای که به آن مهارت خودنظم دهی می گویند. دلیل دوم این است که معمولاً کودکان از فعالیت های تکراری و یکنواخت زیاد لذت نمی برند و بنابراین ممکن است بر سر مسائل کوچک غر بزنند یا با دیگران دعوا کنند. مهدکودک جایی است برای تجربه ی فعالیت ها و افراد متنوع؛ جایی که در صورت برنامه ریزی مدون می تواند خانه ی دوم فرزند ما نیز باشد.

وقتی فرزندان ما در دوست یابی مشکل دارند:

این مسئله شاید یکی از اصلی ترین دلایل هر والدی برای ثبت نام فرزند خود در مهدکودک باشد. این کاملاً صحیح است. در محیط مهدکودک فرزندان ما به نوعی محیط قبل از مدرسه را تجربه می کنند؛ آن ها در مشکلات ناشی از دوست یابی و حفظ آن و هم چنین تجارب مثبت دوستی هایشان می توانند جامعه ی پیش رویشان را در مقیاسی بسیار کوچک تر تجربه کنند. اینکه چطور جسورانه نیازهای خود را بیان کنند؛ چگونه با دوستان خود بازی کنند؛ چگونه بر سر مشکلات خود فائق بیایند؛ و چگونه ارتباط دوستانه خود را حفظ کنند همه این چالش ها می توانند فرزندان ما را برای مدرسه، روابط پیچیده تر و عمیق تر آن آماده تر سازند.

وقتی فرزندان ما سر به هوا هستند:

وقتی این جمله را می گوییم شاید همه ی ما متوجه یک مشکل می شویم: "بیش فعالی". اما هنوز نمی توانیم در سن سه یا چهارسالگی با قطعیت بگوییم که کودک ما واقعاً مبتلا به اختلال ADHD است یا او واقعاً انرژی زیادی دارد!
اتاق های با ابعاد محدود، هوای آلوده، بازی های کامپیوتری همیشگی، محدودیت در فضای بازی و خیلی از مسائل باعث می شوند فرزندان ما انرژی تخلیه نشده ی زیادی داشته باشند؛ خود ما والدین چطور فکر می کنیم؟ گاهی اوقات اگر نتوانیم پدیده های امروزی مثل بازی با موبایل یا تبلت را به خوبی کنترل کنیم شاید همیشه باید دغدغه خلق پایین و افسرده فرزندان خود را داشته باشیم.
اگر هنوز فرزندان ما برای خیلی از مسائل از ما اجازه می گیرند یا می توانند زمان مطلوبی را بر سر یه کار بنشینند یا تا حد مطلوبی کارهایشان را خودشان با ترتیب مناسبی انجام دهند اما گاهی حوصله ندارند و انجام بعضی دستورالعمل ها را فراموش می کنند باید مطمئن باشیم که فرزندمان انرژی بالایی دارد و چه جایی بهتر از مهدکودک تا بتوانند ساعت های مشخصی را صرف فعالیت های پرانرژی و متنوع کنند؟

وقتی فرزندان ما از مدرسه می‌ترسند

فعالیت های مهدکودک می تواند تجربه ی جدید از فعالیت های گروهی، بازی های جذاب چندنفره باشد. معمولاً خیلی از کودکان از تجربه محیط جدید می ترسند؛ مهدکودک کم کم و آرام آن ها را برای تجربه چنین محیط هایی با ترکیب فعالیت های پرانرژی و متنوع آماده می سازد.

نتیجه: باید توجه داشت طبیعی است که کودکان چالش هایی را در ورود به محیط جدید داشته باشند؛ اما باید برای هر تغییر صبر کرد و نتایج مثبت را گام به گام انتظار کشید.

برای نوشتن این مطلب از منابع زیر استفاده شده است:

https://www.empoweringparents.com/article/young-child-school-behavior-problemshttp://www.sedl.org/pubs/reading100/RF-NB-2006-Winter.pdf