۴ اشتباه تربیتی بزرگی که والدین مرتکب آن می‌شوند

باید این را بدانید که چیزی به اسم والدین عالی و بدون نقص وجود ندارد. هر کسی ممکن است مرتکب اشتباهاتی شود و گاهی یک اشتباه تربیتی می‌تواند هم برای شما، هم برای فرزندتان، درس‌های زیادی به همراه داشته باشد.

فرزندپروری اغلب به مقداری آزمون و خطا احتیاج دارد. در واقع پرورش فرزند همواره یک مسیر مستقیم را طی نمی‌کند؛ در حالی که ممکن است یک روز فکر کنید از پسِ مدیریت یک رفتار برآمده‌اید، ممکن است روز دیگر احساس کنید که کاملا شکست خورده‌اید.

اجتناب از برخی از این اشتباه‌های تربیتی رایج می‌تواند سبب پیشرفت رفتار فرزندتان شود:

• توجه به رفتارهای نادرست

نادیده گرفتن رفتارهای ناخوشایندی نظیر ناله و شکایت کردن و جیغ کشیدن کار واقعا سختی است. اما توجه کردن به این رفتارها هم در واقع انتخاب کودکتان را تقویت می‌کند.

بچه‌ها به مقدار زیادی توجه مثبت در قبال رفتارهای خوبشان نیاز دارند. اما به رفتارهای خوب – نظیر بی‌سر و صدا بازی کردن، ساکت نشستن و نوبت را رعایت کردن – اغلب توجهی نمی‌شود. در نتیجه کودکتان برای اینکه توجه دریافت کند، ممکن است شروع به واکنش نشان دادن کند.

هر نوعی از توجه، که شامل توجه منفی هم می‌شود، برای کودک تقویت مثبت محسوب می‌شود. پس سعی کنید رفتارهای نادرستی که با هدف جلب توجه شما هستند را نادیده بگیرید.

• جنگ و جدال برای متوقف کردن رفتارهای بد

اشتباه تربیتی بزرگ دیگری که والدین مرتکب آن می‌شوند، تمرکز داشتن بر مواردی است که کوتاه مدت هستند. به زبان واضح‌تر، ممکن است اگر کودکتان بدخلقی می‌کند با جنگ و دعوای شما امروز اوضاع بهتر شود، اما در دراز مدت این رفتار شما ممکن است اوضاع را بدتر کند.

جنگ و دعوا به بچه‎ها یاد می‌دهد که رفتارشان تاثیرگذار بوده. بچه‌ای که یاد گرفته با ناله و شکایت به آنچه که می‌خواهد می‌رسد، در رابطه با همسالانش و همچنین چهره‌های مقتدر زندگیش، حتما به مشکل برمی‌خورد.

کودکی هم که یاد گرفته بداخلاقی ابزار خوبی برای دستکاری کردن دیگران است، برای داشتن رابطه‌ای سالم دچار مشکل می‌شود.

کودک شما برای اینکه تبدیل به یک فرد بزرگسال سالم و مسئول شود، به مهارت‌هایی واقعی نیاز دارد. بنابراین تاثیرگذارترین روش تربیتی روشی است که بر آموزش این مهارت‌ها تمرکز داشته باشد.

بچه‌ها نیاز دارند که بدانند رفتارهایشان می‌توانند پیامدهایی منفی داشته باشند. التزام به محدودیت‌ها و داشتن روش‌های تربیتی مقتدرانه، عادلانه و استوار می‌تواند خیالتان را از بابت یاد گرفتن مهارت‌هایی که کودکتان به آنها نیاز دارد، راحت کند.

• روشن و شفاف نبودن قوانین

اگر قوانین واضح و شفافی وجود نداشته باشد، کودکتان نسبت به انتظارات شما گیج می‌شود. ممکن است شما و همسرتان قوانین و انتظارات متفاوتی داشته باشید، و یا ممکن است شما از قوانین تفسیر متفاوتی داشته باشید.

یا شاید شما بخواهید که بر سر قوانین ثابت قدم بمانید. روزهایی وجود دارند که شما آنقدر خسته هستید که حتی نتوانید به کودکتان بگویی بر روی مبل‌ها نپر!

گاهی هم تمایل شما برای مجبور کردن کودتان به رعایت قوانین، به خلقی که در آن هستید بستگی دارد. آنچه که دیروز به نظرتان بامزه و خنده‌دار می‌آمده، ممکن است امروز باعث عصبانیت شما شود.

بهتر است لیستی از قوانین خانه را به صورت مکتوب داشته باشید. انجام این کار، استرس کودک را نسبت به توقعات شما پایین می‌آورد. وقتی محدودیت‌ها و عواقب رفتارها برای کودک واضح باشد، می‌تواند انتخاب‌های بهتری داشته باشد.

• نداشتن برنامه‌ی تربیتی و انضباطی

اشتباه تربیتی دیگری که می‌توان از آن نام برد، نداشتن برنامه انضباطی است. زمانی که برنامه‌ی مشخصی وجود نداشته باشد، اشتباهات رفتاری می‌توانند منجر به ایجاد آشفتگی و آشوب شوند. به این ترتیب والدین ممکن است یک روز کودک خود را بزنند و روز دیگر از روش وقفه‌ی رفتاری استفاده کنند.

پیامدهای متناقض کودک را گیج می‌کنند و اغلب نمی‌توانند موجب تغییر رفتار شوند.

برای مدیریت مشکلات رفتاری بهتر است به جای آنکه منفعل و واکنشی باشید، فعالانه رفتار کنید.

یک برنامه رفتاری کامل و همه جانبه داشته باشید تا بتوانید زمانی که کودکتان قوانین را شکست پاسخ مناسبی بدهید.

وقتی برای مشکلات رفتاری به یک برنامه واضح و مشخص مراجعه می‌کنید، خیلی راحت‌تر می‌توانید فرایند تغییر را در کودکتان مشاهده کنید و بررسی کنید که کدام روش‌ها تاثیرگذار بوده‌اند.

وقتی کودک شما درگیر مشکل رفتاری خاصی – مثلا پرخاشگری یا دروغگویی – است، با تمام مراقبین کودک همکاری داشته باشید تا همگی با روش مناسبی به او پاسخ دهید. وقتی همه‌ی بزرگسالان با یک زبان و یک نوع پیامد رفتاری با کودک برخورد کنند، مشکل با سرعت بیشتری حل می‌شود.

این مطلب از سایت www.verywellfamily.com تهیه شده است.