خجالتی بودن کودکان ۴ ساله

بعضی از کودکان چهارساله هرجا که بروند بلافاصله به میان جمع می‌پرند و دوست پیدا می‌کنند. اما برخی دیگر مدتی طول میکشد تا با دیگران «گرم» بگیرند یا تا مدت‌ها گوشه‌گیر باقی می‌مانند. ممکن است کودکی در گوشه‌ای بایستد و مدتهای طولانی دیگران را تماشا کند اما به میان جمع نیاید یا حتی از بچه ها و بزرگسالانی که در اطرافش هستند خجالت بکشد و گریه کند.

توجه به این نکته بسیار مهم است که همه‌ی این رفتارها را به عنوان جزئی از فرآیند یادگیری ارتباط با دیگران در نظر بگیریم. شما به عنوان والد باید سعی کنید که بدانید کودکتان در چه مرحله‌ای از رشد قرار دارد و به او کمک کنید تا پیشرفت کند (گرچه ناراحت کننده است که فرزندتان در پارک به تنهایی روی نیمکتی بنشیند یا در یک جمع خانوادگی به پا یا دامن شما بچسبد). اگر شما ماهیت او را بپذیرید، او نیز خود را باور خواهد کرد. اگر عشق شما به او احساسی سرشار از امنیت ببخشد، او نیز برای خود ارزش قائل خواهد شد و می‌تواند راحت‌تر با دیگران رابطه برقرار کند.

به کودکتان نگویید خجالتی!

دقت داشته باشید در حضور کودکتان او را خجالتی ننامید. مثلا در حضور او به همسایه نگویید: «خجالت می کشد که سلام کند.» (این صفت در او تبدیل به خودنگری می‌شود.) در عوض بگویید: «الان دوست ندارد سلام کند.» یا به اقوامی که آنها را ملاقات می‌کنید توضیح دهید: «گاهی به کمی وقت نیاز دارد تا احساس راحتی کند.» کودکتان را مجبور به حرف زدن نکنید. این کار او را دستپاچه خواهد کرد!

مطمئن شوید که موقعیتهای زیادی برای او فراهم کرده‌اید تا با بچه‌های دیگر باشد (ترجیحا، بچه هایی که رفتار سلطه جویانه ندارند). اگر در خانه بیشتر احساس راحتی ‌می‌کند، اوقاتی را برای بازی کردن با دوستانش در خانه برایش ترتیب دهید. او را در کلاس یا کودکستانی که توسط مربیان ورزیده و متخصص اداره می‌شود، ثبت نام کنید تا به این ترتیب در جهت تقویت مهارتهای اجتماعی به او کمک کنید.

همیشه کودک خود را از قبل برای موقعیت‌های جدید آماده کنید، به این ترتیب که به او بگویید چه کسی آنجا خواهد بود و قرار است چه اتفاقی بيفتد. کمک کنید تا به جنبه‌های مثبت هر موقعیت توجه کند و در این باره با او صحبت کنید که وقتی به آنجا می‌رسد دوست دارد چه کاری انجام دهد. مثلا: «شرط می‌بندم امروز بهترین دوستت آنجا باشد. دوست داری گُلسر جدید موهایت را به او نشان دهی؟»

تشویقش کنید

همچنان که او را به شرکت در جمع تشویق می‌کنید، به خواسته‌ی او نیز احترام بگذارید. اگر در یک جشن تولد کودکتان می‌خواهد روی پای شما بنشیند (حتی اگر از این ناراحت هستید که در جمع شرکت نمی‌کند)، او را مورد حمایت خود قرار دهید. این کار او واقعا بدون اشکال است. در آن برهه از زمان، این تنها کاری است که او می‌تواند از عهده‌ی آن برآید و این رفتار تا ابد ادامه نخواهد داشت. شاید سال بعد، او نیز جزء یکی از همان بچه‌های عاشق میهمانی باشد!

شاید کودکتان نیاز دارد برای شروع یک گفت‌وگو از شما الگو بگیرد. وقتی کنار سرسره کودکی به او نزدیک می‌شود، می توانید بگویید: «سلام، این «سارا» ست. اسم تو چیه؟» به مرور زمان روش شما ملكه ذهن او خواهد شد و به تنهایی در برقراری ارتباط با دیگران موفق می‌شود. گاهی به همراه داشتن وسیله حباب صابون‌ساز یا یک توپ در پارک برای کودکی که به سختی با دیگران ارتباط برقرار می کند، می‌تواند تأثیر مهمی در شکستن یخ او در شروع ارتباط داشته باشد.

از آنجایی که خانواده اولین گروه اجتماعی است که کودکتان عضو آن است، مطمئن شوید که او یکی از اعضای راحت در گروه است. اگر در همه حال که مردم می‌خواهند با او ارتباط برقرار کنند، خود را پس می‌کشد یا هرگاه که فردی بزرگسال یا خواهر و برادر بزرگترش صحبت می کند، پریشان می شود، سعی کنید او را بیشتر در گفت‌وگوها شرکت دهید. با برقراری ارتباط، این کار برای او ساده‌تر خواهد شد.

این مطلب از کتاب "کلیدهای رفتار با کودک چهار ساله" تهیه شده است.

برای خرید نسحه‌ی الکترونیکی این کتاب از سایت فیدیبو، اینجا را کلیک کنید.